Diabetes dieet

Diabetes mellitus is een veel voorkomende ziekte waar elke volwassene misschien wel van heeft gehoord. Het kan aangeboren zijn of tijdens het leven worden verworven, maar het is in elk geval chronisch en kan niet volledig worden genezen. Velen hebben gehoord dat diabetes geen ziekte is, maar een manier van leven. De patiënt moet immers levenslang een speciaal dieet volgen en individueel geselecteerde medicijnen gebruiken, en niet altijd insuline-injecties. Over het algemeen kan voeding bij diabetes mellitus niet worden beschouwd als een dieet in de wijdverbreide zin van het woord, omdat er niet zoveel beperkingen in zitten en de meeste verboden producten kunnen worden vervangen door vergelijkbare smaakeigenschappen, maar veilig voor het gevoelige lichaam van een diabetespatiënt.

Wat is diabetes mellitus en zijn typen?

Diabetes mellitus is een chronische ziekte waarbij sprake is van een schending van het glucosemetabolisme. Het kan een gevolg zijn van een afname van de hoeveelheid insulinehormoon geproduceerd door de cellen van de alvleesklier, dan wordt type 1 diabetes mellitus (insulineafhankelijk) gediagnosticeerd, of het wordt het gevolg van regelmatig overeten, wat leidt tot zwaarlijvigheid, ernstige stress en andere factoren, dan ontwikkelt zich diabetes mellitus type 2 (niet-insulineafhankelijk).

Insuline is een biologisch actieve stof die in het bloed wordt afgegeven, een glucosemolecuul opvangt en naar de gewenste cellen transporteert.

Het is type 2-diabetes dat tegenwoordig het vaakst wordt gediagnosticeerd en vereist meer aandacht van artsen, evenals naleving van speciale voedingsprincipes, omdat het een gevolg wordt van de ongezonde levensstijl die een persoon leidt. Met de regelmatige inname van een grote hoeveelheid koolhydraten in het lichaam, werkt de alvleesklier tegen slijtage en houdt uiteindelijk op met zijn functie het hoofd te bieden, of produceert "beschadigde" insuline, die cellen en weefsels niet waarnemen. Dit betekent dat dergelijke insuline niet in staat is glucose op te vangen en naar zijn bestemming te transporteren, omdat de cellen het niet zien, dwz. ontwikkelt er ongevoeligheid voor. Niet de minste rol hierin wordt gespeeld door de veranderingen in de hormonale achtergrond die onvermijdelijk optreden met de leeftijd.

In beide gevallen zal er een sterke toename zijn van de concentratie van glucose (suiker) in het bloed en de ontwikkeling van karakteristieke symptomen:

• verhoogde dorst;
• droge mond;
• zwakheid;
• verslechtering van het gezichtsvermogen;
• verhoogde eetlust enz.

Diabetes mellitus type 2 wordt het vaakst gediagnosticeerd, namelijk bij 85-90% van de patiënten. Het treedt meestal op na 40 jaar, en vooral vaak na 65 jaar. Een dergelijke gevoeligheid van ouderen voor de ontwikkeling van stoornissen in het koolhydraatmetabolisme is een gevolg van een afname van fysieke activiteit en een afname van de spiermassa, de belangrijkste verbruiker van glucose, en de steeds vaker waargenomen abdominale obesitas wordt een extra factor die toeneemt het risico op het ontwikkelen van niet-insulineafhankelijke diabetes.

Abdominale obesitas is de overheersende afzetting van vetweefsel in de buik.

Het diagnosticeren van diabetes is niet moeilijk. Hiervoor wordt een bloedglucosetest uitgevoerd. Het verkrijgen van verhoogde indicatoren dient als reden voor verder onderzoek en selectie van de optimale behandelingstactieken, waarvan een van de verplichte componenten voedingscorrectie is.

Waarom het belangrijk is om basisvoedingsprincipes te volgen

Bij elke vorm van diabetes mellitus stijgt de bloedsuikerspiegel, maar desondanks kunnen de cellen deze niet ontvangen vanwege insulinetekort of de ontwikkeling van insulineresistentie. Aangezien glucose een monosacharide is dat een product is van de afbraak van koolhydraten, fungeert het als de belangrijkste energiebron van het lichaam. Daarom, als de weefsels het niet in voldoende hoeveelheden ontvangen, ervaren ze honger, wat, door de overdracht van de overeenkomstige zenuwimpulsen naar de hersenen, leidt tot het verschijnen van een soortgelijk gevoel bij mensen. Daarom kunnen patiënten met diabetes, zelfs een uur na een stevige maaltijd, zin hebben om iets te eten, vooral zoet.

Als gevolg hiervan eten patiënten openlijk te veel koolhydraten met veel calorieën, wat bij diabetes mellitus type 2 snel leidt tot gewichtstoename en progressie van obesitas. Dit leidt tot een nog grotere sprong in de bloedglucosespiegels, een toename van de belasting van de alvleesklier, een toename van de productie van insuline, een toename van de weefselresistentie daartegen, een verslechtering van de aandoening, dwz de vorming van een vicieuze vicieuze cirkel.

Als u in dergelijke situaties niet tijdig ingrijpt en deze cyclus doorbreekt, zullen hoge suikerspiegels (hyperglykemie) leiden tot de ontwikkeling van ketoacidose en diabetisch coma. Aanvankelijk zal de patiënt sterke dorst voelen en vaak naar het toilet gaan, dan zullen zwakte, kortademigheid snel toetreden, een karakteristieke geur van aceton uit de mond en uit urine zal verschijnen, misselijkheid en braken zullen optreden. Bij gebrek aan competente medische zorg zal verwarring en uiteindelijk een diabetisch coma ontstaan.

Bovendien kan langdurige ongecontroleerde diabetes mellitus (gedecompenseerd) leiden tot de ontwikkeling van:

• netvlieslaesies met daaropvolgende onomkeerbare blindheid;
• verminderde nierfunctie en chronisch nierfalen;
• slecht genezende trofische zweren op de benen, zeer moeilijk te behandelen;
• osteoporose, beladen met de mogelijkheid om een breuk van een van de botten van het skelet te krijgen, inclusief de wervelkolom, zelfs met een kleine impact;
• aandoeningen van het hart en de bloedvaten, organen van het spijsverteringskanaal, enz.

Daarom is het niet alleen belangrijk om diabetes mellitus op tijd te diagnosticeren en de door de endocrinoloog voorgeschreven medicijnen te nemen, maar ook om de aanbevelingen met betrekking tot voeding strikt op te volgen.

Dieetkenmerken

Het dieet voor type 1 en type 2 diabetes mellitus heeft enkele verschillen die patiënten moeten begrijpen. Met betrekking tot voeding voor insulineafhankelijke diabetes, waarbij patiënten levenslange substitutietherapie krijgen in de vorm van regelmatige injecties met insuline, kijken artsen in verschillende landen op verschillende manieren naar de noodzaak om enkelvoudige koolhydraten te beperken.

Buitenlandse endocrinologen zijn van mening dat het niet nodig is om de hoeveelheid van hun consumptie bij type 1 diabetes te verminderen met goed geselecteerde insulinetherapie. Huisartsen zijn van mening dat dit gepaard gaat met ongewenste gevolgen en dringen aan op de noodzaak om de consumptie van eenvoudige koolhydraten te beperken, maar ze niet volledig te verlaten, zoals bij niet-insulineafhankelijke diabetes. Bij diabetes mellitus type 2 zijn dergelijke geschillen ongepast, omdat daarmee het gebruik van suiker ernstige gevolgen kan hebben, wat in geen enkel land in twijfel wordt getrokken.

Daarnaast moeten mensen met diabetes type 1 de broodeenheden (XE) kunnen tellen en moeten mensen met diabetes type 2 de glycemische index (GI) kunnen bepalen. Voeding dient zo te worden gestructureerd dat deze indicatoren van de dagelijkse voeding overeenkomen met de ontwikkelde normen.

Daarom krijgen patiënten met diabetes mellitus tegenwoordig het zogenaamde dieet nr. 9 voorgeschreven in verschillende modificaties, waarvan de verschillen onbeduidend zijn. Welke tafel het meest geschikt is voor een bepaalde patiënt wordt bepaald door de endocrinoloog, op basis van de resultaten van analyses en de conditie van de persoon.

Over het algemeen is dieet nr. 9 zo ontworpen dat het koolhydraatmetabolisme normaliseert door de hoeveelheid geconsumeerde enkelvoudige koolhydraten te verminderen en dienovereenkomstig het glucosegehalte in het bloed te verlagen. Als gevolg hiervan is het mogelijk om de hoeveelheid suiker in het bloed op een normaal niveau te brengen, de ontwikkeling van mogelijke aandoeningen van het vetmetabolisme en complicaties van de ziekte te voorkomen.

Dieet nr. 9 gaat uit van een volledige afwijzing van eenvoudige koolhydraten tegen de achtergrond van een dagelijkse consumptie van niet meer dan 300 g complexe koolhydraten, terwijl de hoeveelheid eiwitrijk voedsel binnen de fysiologische norm blijft.

Basis voedingsprincipes

In het geval van diabetes mellitus van welk type dan ook, moeten de volgende aanbevelingen in acht worden genomen:

• voedsel moet zeker fractioneel zijn en uit ten minste 5 maaltijden bestaan, vooral met een insulineafhankelijke vorm;
• het ontbijt is een verplichte maaltijd;
• bij het opstellen van het menu moet men zich houden aan de fysiologische verhouding van eiwitten (vlees, visgerechten, zuivelproducten), koolhydraten (granen, brood) en groenten, deze moeten respectievelijk 25%, 25% en 50% uitmaken;
• voedingsvoordeel wordt altijd gegeven aan voedingsmiddelen met een lage glycemische index en een hoog percentage plantaardige vezels;
• elke maaltijd begint met groenten en helemaal aan het einde blijft er eiwit over;
• de hoeveelheid zout mag niet hoger zijn dan 5 g per dag;
• vasten voor diabetes is verboden, indien nodig, om gewicht te verminderen, dit wordt gedaan door meer lichamelijke activiteit;
• bij het kiezen van een methode om groenten te koken, wordt aanbevolen om de voorkeur te geven aan minimale warmtebehandeling of deze volledig te verlaten, koken, bakken en stomen zijn ideaal;
• Een vegetarisch dieet voor diabetes is niet de beste keuze, hoewel het helpt om het beloop van de ziekte te verbeteren en de insulinegevoeligheid te verhogen, kun je er alleen op overstappen met toestemming van een endocrinoloog.

Voeding voor type 1 diabetes

Insulineafhankelijke diabetes wordt meestal al in de kindertijd gediagnosticeerd. Omdat de oorzaak van zijn ontwikkeling de vernietiging is van de cellen van de pancreas die insuline synthetiseren, moeten patiënten insulinetherapie worden voorgeschreven en worden het medicijn en de dosering individueel gekozen. Insuline-injecties dekken het tekort in de productie van het hormoon in het lichaam volledig af, dus aanzienlijke dieetbeperkingen zijn niet vereist, maar de ouders van het kind, en dan hijzelf, moeten leren om de hoeveelheid geconsumeerde koolhydraten correct te berekenen, zodat deze overeenkomt met de toegediende dosis insuline. Hiervoor zijn speciaal tabellen gemaakt die het aantal zogenaamde graaneenheden in elk product aangeven.

Bij type 1 diabetes mellitus is het alleen nodig om te weigeren:

• alle suikerhoudende dranken, inclusief sappen;
• kant-en-klare ontbijtgranen;
• banketbakkerij.

Je mag niet meer dan 7 XE per maaltijd eten, en tot 25 XE per dag. In dit geval wordt de hoeveelheid van alle gegeten koolhydraten per portie opgeteld. 2 XE zit bijvoorbeeld in 3 eetlepels. ik. afgewerkte pasta, 4 el. ik. rijst, 14 eetl. ik. peulvruchten of 420 g tomaten.

1 XE is gelijk aan 12 g koolhydraten of 20 g brood.

Snoepjes zijn niet strikt verboden, maar alleen degenen die het glucosegehalte in het bloed meerdere keren per dag controleren, kunnen ze betalen, ze tellen XE nauwkeurig en kunnen onafhankelijk de toegediende dosis insuline regelen.

Bij ernstige diabetes mellitus type 1 krijgen patiënten dieet nr. 9b en grote doses insuline voorgeschreven. Het omvat het gebruik van 400-450 g koolhydraten en ligt zeer dicht bij het dieet van de meeste moderne mensen. Het is toegestaan om dagelijks 20-30 g suiker te consumeren.

De endocrinoloog die de toestand van de patiënt in de gaten houdt, zal u zeker vertellen hoe u de hoeveelheid voedsel tussen afzonderlijke doses moet verdelen, afhankelijk van het type medicijn dat hij heeft voorgeschreven. Dus bij de introductie van twee keer per dag insuline ('s ochtends en' s middags), is het noodzakelijk om het menu zo samen te stellen dat bijna 2/3 van de totale dagelijkse inname van koolhydraten op dit tijdstip valt. Bovendien moet u na elke injectie 2 keer eten - 15 minuten na de injectie en 3 uur daarna. Fractionele voeding en controle van de hoeveelheid XE is de basis van het dieet voor type 1 diabetes.

Als de patiënt zich na de injectie plotseling zwak voelt, duidt dit op een glucosetekort in het lichaam. In dergelijke situaties moet je meteen een stuk pure chocolade eten.

Dus, met een insulineafhankelijke vorm van de ziekte, ligt de grootste moeilijkheid in de noodzaak om niet het soort voedsel te beheersen, maar het volume ervan en de broodeenheden te tellen.

Voeding voor diabetes type 2

In de meeste gevallen is obesitas de belangrijkste oorzaak van de ziekte. Daarom is het dieet voor diabetes type 2 het eerste en belangrijkste onderdeel van de behandeling en preventie van complicaties. Met zijn hulp zal het mogelijk zijn om de suikerniveaus te normaliseren en het gewicht onder controle te houden, waardoor ongewenste veranderingen en verslechtering van de toestand worden voorkomen.

Alle patiënten moeten hun bloedglucosespiegels dagelijks onafhankelijk controleren met behulp van huishoudelijke glucometers, en als stabiele hoge waarden worden verkregen, onmiddellijk een arts raadplegen.

Als de patiënt wordt gediagnosticeerd met een insuline-onafhankelijke vorm van de ziekte van milde of matige graad, en zijn gewicht binnen het normale bereik ligt, krijgt hij het basisdieet nr. 9 met een dagelijkse calorie-inname van maximaal 2500 kcal. In dergelijke situaties mag je niet meer dan 275-300 g complexe koolhydraten uit verschillende bronnen per dag consumeren.

In aanwezigheid van obesitas is het niet alleen vereist om het glucosegehalte binnen het normale bereik te houden, maar ook om het gewicht te verminderen, omdat het overschot de effectiviteit van de behandeling en het welzijn van patiënten negatief beïnvloedt. Daarom krijgen patiënten in dergelijke gevallen het zogenaamde verminderde dieet nr. 9 voorgeschreven, dat wordt gekenmerkt door een verlaagd caloriegehalte als gevolg van een nog grotere beperking van de toegestane hoeveelheid complexe koolhydraten die dagelijks wordt geconsumeerd. In dit geval berekent de endocrinoloog dit percentage individueel op basis van de mate van obesitas. Daarom mogen patiënten in verschillende gevallen 100 tot 225 g koolhydraten consumeren en mag de totale calorie-inname niet hoger zijn dan 1700 kcal per dag.

Wat is niet toegestaan?

Bij diabetes mellitus type 2 is het dus noodzakelijk om voedingsmiddelen die de zogenaamde snelle koolhydraten bevatten, volledig uit te sluiten van het dieet, dat wil zeggen die welke binnen 15 minuten worden afgebroken tot glucose en in de bloedbaan worden opgenomen. Ze geven snel een boost van energie, maar creëren geen gevoel van volheid, dus na het eten ervan komt de honger heel snel terug. Waaronder:

• suiker;
• Lieve schat;
• zoetwaren, klassieke gebakjes;
• ijs, chocolade;
• marmelade, jam, jam, conserven;
• zoete groenten, fruit, bessen (druiven, bananen, dadels, ananas, persimmon, gedroogd fruit);
• wit brood, brood;
• griesmeel;
• gerookt vlees, vette gerechten;
• mayonaise;
• fastfood, snacks.

Voor diabetici zijn speciale recepten gemaakt, inclusief toegestane producten, om te bakken.

Dieet nummer 9 vereist geen volledige afwijzing, maar raadt aan om de geconsumeerde hoeveelheid zo veel mogelijk te minimaliseren:

• aardappelen;
• bieten;
• maïs;
• wortels;
• sojaproducten;
• pasta;
• van brood.

Als u zwaarlijvig bent, moet u alle voedingsmiddelen met veel vet volledig laten staan:

• boter en plantaardige olie, smeersels;
• zure room, vette kazen, kwark, room;
• reuzel, vet vlees en vis, kip met vel;
• noten zaden;
• alcohol enz.

In dergelijke situaties is het aan te raden deze producten te vervangen door groenten die een gunstig effect hebben op de koolhydraatstofwisseling. Dit zijn bladgroenten, aubergines, komkommers, rapen, bloemkool, pompoen, courgette, radijs, enz.

Het is absoluut noodzakelijk om voedsel met een grote hoeveelheid vet volledig te verlaten, met name ingeblikt voedsel, producten van de vleesverwerkende industrie, bewaarsauzen. Ze worden vervangen door gekookt of gestoofd dieetvlees (kip, konijn, kalkoen, magere yoghurt zonder toevoegingen).

Wat kan

Koolhydraten zijn een onmisbaar onderdeel van de dagelijkse voeding en moeten bij diabetes op het menu staan, maar alleen in acceptabele hoeveelheden. Patiënten mogen alleen voedsel eten met langzaam opneembare koolhydraten en een hoog vezelgehalte. Het:

• groenten;
• volkoren brood met zemelen;
• volkoren granen (8-10 eetlepels), met uitzondering van geraffineerde rijst.

Aangezien suiker in welke vorm dan ook verboden is voor diabetici, zijn de vervangers die geen glucose bevatten speciaal gemaakt. Velen van hen zijn vele malen zoeter dan suiker en kunnen in minimale hoeveelheden worden gebruikt. Moderne zoetstoffen omvatten xylitol, stevia, sorbitol, fructose. Maar studies hebben aangetoond dat sommige van hen een negatief effect op het lichaam kunnen hebben. Stevia wordt tegenwoordig beschouwd als de veiligste suikervervanger. Het wordt verkregen uit natuurlijke grondstoffen en in zoetheid overtreft het 10-30 keer suiker (afhankelijk van de vorm van afgifte: een poeder van een kruid of een extract dat stevioside wordt genoemd).

Het is belangrijk voor patiënten om de glycemische index van voedingsmiddelen te kennen. Tegenwoordig zijn er speciale tabellen die u helpen bij het navigeren door de keuze en het correct berekenen van het toegestane verbruik. Bij diabetes moet de voorkeur worden gegeven aan voedingsmiddelen met een GI van minder dan 55 (appels, komkommers, kersen, broccoli, sla, melk, bloemkool, enz. ). Ze breken langzaam af en leiden tot weinig of geen verhoging van de bloedsuikerspiegel. Dergelijke producten kunnen tot 200 g per maaltijd worden gegeten, maar bij voorkeur samen met eiwitrijk voedsel.

Warmtebehandeling verhoogt de GI.

Het is toegestaan om te gebruiken:

• aardappelen (niet meer dan 200 g per dag);
• gerechten op basis van vlees- en groentebouillon;
• mager vlees en vis (kip, kalkoen, koolvis, snoek, heek);
• linzen;
• magere gefermenteerde melk en zuivelproducten, kazen met een vetgehalte van minder dan 30%;
• eieren (3-4 per week, maar niet meer dan 1 per dag);
• plantaardige olie (niet meer dan 1 el. l. per dag);
• speciale snoepjes, wafels, brood voor diabetici.

Bij het maken van zelfgemaakte compotes worden er zoetstoffen aan toegevoegd in plaats van suiker.

Voeding voor zwangerschapsdiabetes

Zwangere vrouwen met een genetische aanleg voor de ontwikkeling van diabetes mellitus kunnen na 20-24 weken te maken krijgen met de ontwikkeling van zogenaamde zwangerschapsdiabetes. Het ontstaat tegen de achtergrond van de aanwezigheid van een erfelijke verminderde gevoeligheid van weefsels voor inuline, versterkt door de hormonen die tijdens de zwangerschap in verhoogde hoeveelheden worden geproduceerd: oestrogeen, prolactine, cortisol. Ze zijn in staat om insuline te blokkeren en ervoor te zorgen dat de bloedsuikerspiegel stijgt.

Vaak keert het metabolisme van koolhydraten na de bevalling geleidelijk terug naar normaal, omdat de hormonale achtergrond is genormaliseerd. Maar als de basisprincipes van voeding en dieet niet worden gevolgd, is er niet alleen een risico op het behoud van diabetes mellitus, maar ook op de ontwikkeling van complicaties die kunnen leiden tot vroeggeboorte, pyelonefritis bij de moeder, funduspathologieën, evenals complicaties tijdens de bevalling. Met het oog op de tijdige detectie van zwangerschapsdiabetes tijdens de zwangerschap worden regelmatig bloedglucosetests uitgevoerd en als hyperglykemie wordt gedetecteerd, wordt een dieet voorgeschreven.

In dergelijke situaties wordt vrouwen geadviseerd om:

• sluit eenvoudige koolhydraten volledig uit van het dieet (dezelfde suiker, zoetwaren, chocolade, gebak, wit en zwart brood, bananen, druiven, sappen, gedroogd fruit, enz. );
• beperk de inname van complexe koolhydraten tot de door de arts aanbevolen hoeveelheden;
• haal het grootste deel van de dagelijkse voeding weg voor groenten, ongezoet fruit;
• weigeren vet voedsel, gefrituurd voedsel, halffabrikaten, een verscheidenheid aan worsten, gerookte producten te eten;
• geef bij het kiezen van een kookmethode de voorkeur aan bakken, stoven, stomen;
• eet fractioneel, bij voorkeur om de 2 uur, met de nadruk op 3 hoofdmaaltijden (ontbijt, lunch en diner), evenals 2 extra (tweede ontbijt, middagsnack);
• drink minimaal 1, 5 liter water.

Zwangere vrouwen met zwangerschapsdiabetes wordt geadviseerd om na elke maaltijd hun bloedsuikerspiegel te meten.

Al deze aanbevelingen zijn relevant voor de periode na de bevalling. Hoe dan ook, in de eerste maanden van het leven van een baby wordt een vrouw die borstvoeding geeft gedwongen een hypoallergeen dieet te volgen en gefrituurd, vet voedsel te weigeren. Hetzelfde dieet zal helpen om zwangerschapsdiabetes te elimineren en de overgang naar een chronische stoornis van het koolhydraatmetabolisme binnen 2-3 maanden na de bevalling te voorkomen. Als na deze periode de bloedsuikerspiegel niet weer normaal wordt, moet de vrouw een endocrinoloog raadplegen voor onderzoek en ontwikkeling van behandelingstactieken.

Suikerverlagende producten

Er zijn een aantal voedingsmiddelen die kunnen helpen de bloedsuikerspiegel te verlagen. Ze worden hypoglykemisch genoemd en worden aanbevolen voor patiënten met diabetes mellitus. Maar aangezien elke persoon een uniek biologisch systeem is en individuele kenmerken heeft, kan hij op zijn eigen manier op bepaalde soorten voedsel reageren en niet alleen allergische reacties geven. Daarom, hoewel glucoseverlagende voedingsmiddelen onschatbare hulp kunnen bieden aan patiënten met diabetes mellitus, vooral type 2, is het de moeite waard om een endocrinoloog te raadplegen voordat ze met dagelijks gebruik beginnen.

Dus suikerverlagende voedingsmiddelen zijn onder andere:

• Kersen (GI 22) - bevat anthocyanine, dat helpt de bloedsuikerspiegel en bloeddruk te verlagen en het zogenaamde slechte cholesterol te elimineren. De dagelijkse norm is 100 g.
• Grapefruit (GI 29) - Bevat naringine, een krachtige antioxidant die de insulinegevoeligheid in weefsels helpt verhogen. Het wordt aanbevolen om er 1 middelgrote grapefruit of vers geperst sap per dag van te consumeren (commercieel niet geschikt). Maar grapefruit kan de kwaliteit van de absorptie van verschillende medicijnen nadelig beïnvloeden, dus overleg met uw arts voordat u het in het menu opneemt, is vereist.
• Kaneel is een bron van polyfenolen die helpen de bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Het dagtarief is 1/2 theelepel. Het kan worden toegevoegd aan kwark, havermout en is zeer geschikt voor het maken van stoofschotels met appels.
• Broccoli is een waardevolle bron van vezels, die zo gunstig is voor diabetes, en de stoffen die het bevat, helpen de snelheid van absorptie van suiker in de darm te vertragen. De dagelijkse norm is 200 g.
• Bosbessen zijn een van de gezondste voedingsmiddelen voor diabetici, omdat ze waardevolle glycosiden, tannines en anthocyanines bevatten, die helpen om normale glucosespiegels te behouden en het risico op het ontwikkelen van diabetische netvliesschade te verminderen. De dagelijkse norm is 200 g.
• Havermoutpap en gierstpap bevatten veel vezels, wat helpt om het suikergehalte op peil te houden.
• Artisjok van Jeruzalem is een natuurlijke bron van insuline, waardoor het gebruik ervan bijdraagt aan de normalisatie van de glucosespiegels, en de aanwezigheid van fructose in de samenstelling zorgt voor een aangename zoete smaak, waardoor het rauw kan worden gebruikt of aan salades kan worden toegevoegd.
• Knoflook is een van de gezondste voedingsmiddelen voor iedereen, omdat het veel antioxidanten, natuurlijke antibacteriële en andere stoffen bevat. Het gebruik ervan zorgt ervoor dat de alvleesklier actiever werkt, wat zeer waardevol is voor patiënten met type 1 diabetes.
• Vis - diabetici met vis blijken minstens 2 keer per week te eten en waar mogelijk proberen ze vleesgerechten ermee te vervangen. Het helpt om de suikerspiegels te normaliseren en om essentiële meervoudig onverzadigde vetzuren te verkrijgen.

Zo kan voeding voor diabetes mellitus gevarieerd en smakelijk zijn. Met een competente benadering van het plannen van het menu, zal het geen afwijzing veroorzaken, maar integendeel helpen om de energie en efficiëntie te verhogen, omdat het grotendeels overeenkomt met de principes van rationele voeding. Maar vergeet niet dat het bij diabetes belangrijk is om een normaal niveau van lichamelijke activiteit te behouden, omdat lichaamsbeweging de gevoeligheid van het weefsel voor insuline verhoogt.